Publiczne Przedszkole
w Skomlinie

 WCZESNE   ROZPOZNAWANIE   NIEPRAWIDŁOWOŚCI   ROZWOJOWYCH

U  ROCZNEGO  DZIECKA

W ostatnich latach dokonał się ogromy postęp w opiece, leczeniu i terapii małych dzieci,a zwłaszcza tych przedwcześnie urodzonych i z niska masą urodzeniową. Wszystko to na skutek podejmowania wczesnej interwencji, która wynika z działań profilaktycznych.
W sytuacji podejrzenia zagrożenia rozwoju dziecka zaleca się konieczność przeprowadzenia badań przesiewowych, na podstawie których zostanie postawiona diagnoza oceniająca indywidualne możliwości funkcjonowania dziecka. Zdarza się, że nieprawidłowości rozwojowe ujawniają się stopniowo w ciągu całego pierwszego roku życia dziecka, a nawet później – np. dopiero w wieku przedszkolnym, czy nawet szkolnym.                              
Każde dziecko jest jednak inne i rozwój każdego z nich przebiega w indywidualnym tempie. Dziecko może rozwijać się wolniej, ale prawidłowo. Bywa jednak tak, że niepokojące objawy wskazują na zaburzenia rozwojowe, które wymagają interwencji, aby nie dopuścić do ich pogłębiania się. Zawsze kiedy w zachowaniu dziecka coś nas nie pokoi, warto zwrócić się do specjalisty np. pediatry, psychologa, pedagoga bądź logopedy i zgłosić swoje wątpliwości. Ponieważ brak wczesnej interwencji może utrudniać, opóźniać a także uniemożliwiać dalszy rozwój dziecka. Pamiętając, że zaobserwowane nieprawidłowości w rozwoju dziecka stanowią zagrożenie dla jego dalszego rozwoju, wskazane jest podjęcia działań mających na celu nie dopuścić do ich nieodwracalności. Również zbyt późne rozpoczęcie działań mających na celu usprawnianie dziecka mogą doprowadzić do powstania i utrwalenia nieprawidłowych reakcji, które są później trudne do wyeliminowania.                                          Obserwując dziecko należy zwrócić szczególną uwagę na jego zachowanie.
Niepokojącym jest gdy:

 pod koniec pierwszego miesiąca życia dziecko ma:

• skłonność do odchylania głowy i leżenia w pozycji wygiętej do tyłu;
• niesymetrycznie przechyla się w lewą lub prawą stronę;
• drżenie rączek i nóżek;
• wzmożone napięcie nóżek i rączek;
• brak wrodzonego odruchu chodzenia;
• jest mało ruchliwe, nadmiernie senne;
• wykazuje słabą reakcje na ostre działania światła i mocne odgłosy;
• oczopląs;
• trudności ze ssaniem;

pod koniec trzeciego miesiąca  życia dziecko:

• w trakcie podciągania z pozycji leżącej główka opada do tyłu;
• podczas trzymania w pozycji pionowej główka opada na boki;
• nadmiernie zaciska dłonie;
• ma trudności w unoszeniu główki w pozycji na plecach;
• nie skupia uwagi na osobach i przedmiotach;
• jest nadwrażliwe na głos lub dotyk;
• brak świadomego uśmiechu ”społecznego”;

pod koniec szóstego miesiąca życie dziecko:

• nie przekręca się na boki;
• ma nadmierne napięcie stóp;
• zaciska pięści i chowa kciuk w dłoni;
• nie podejmuje zabawy własnymi rączkami i nie chwyta zabawek
• nie łączy dłoni w linii środka ciała;
• ma ubogą mimikę i nie okazuje reakcji na głos mamy i innych osób;
• brak świadomego uśmiechu;

pod koniec pierwszego roku życia dziecko:

• nie przewraca się z pleców na brzuch (8-9 m-ca);
• nie dotyka dłońmi stóp, kolan albo bawi się tylko jedną nogą (ok.7- 8 m-ca);
• brak umiejętności sprężynowania na nogach (ok. 8 m-ca);
• brak umiejętności przekładania zabawek z rączki do rączki (ok. 7,8 m-ca);
• nie patrzy za spadającym przedmiotem (6-7 m-c);
• ma trudności ze staniem lub stoi tylko na czubkach palców (ok. 11 m-ca);
• nie siedzi (ok. 10, 11 m-ca) i nie raczkuje (ok. 10 m-ca);
• nie podnosi nóżek przy chodzeniu (12 m-c);
• nie chwyta przedmiotów kciukiem i palcem wskazującym (12 m-c);
• nie odróżnia bliskich osób, nie szuka konkretnej osoby na pytanie „Gdzie jest ...?” (koniec pierwszego roku życia);